κιφαλοκόφτες (ο) [Ουσιαστικό]

1. παλικάρι, ήρωας, δήμιος που κόβει κεφάλια Πηγή: Λεξικό της Ποντιακής Διαλέκτου Στάθη Αθανασιάδη (Γεροστάθη)

   Παράδειγμα:
   Είχα άντραν κ’ έτον κλέφτες, κι αδελφόν κιφαλοκόφτεν.